ชื่อออแพร์: รัตกันท์ ศรีสุวรรณ
สัญชาติ : ไทย
อายุ : 24 ปี
ประเทศ : อเมริกา
เมือง : Mendham รัฐ New Jersey
จำนวนเด็ก : 4 คน
เล่าให้ฟังหน่อยว่ามาเป็นออแพร์ได้ยังไง
มันเริ่มต้นจากความฝัน ฝันว่าอยากไปเมืองนอกสักครั้งในชีวิต เคยสนใจโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนและ work and travel ตอนที่อยู่.ปลายและมหาวิทยาลัยด้วย แต่ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงและไม่พร้อมเท่าที่ควรเลยไม่มีโอกาสได้ไป แต่ก็ยังไม่หยุดคิด หาข้อมูลทุกทางเพื่อให้เกิดแรงจูงใจ อีกทั้งยังบวกกับความชอบภาษาอังกฤษและอยากใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาให้เกิดประโยชน์ เรียนภาษามาถ้าไม่ใช้สักวันคงลืม คือรู้ว่าการไปต่างประเทศได้มันไม่ใช่เรื่องง่าย เลยไม่หยุดความพยายาม
ทำไมถึงเลือกที่จะเป็นออแพร์ที่ประเทศอเมริกา
ขึ้นชื่อว่าเป็นประเทศมหาอำนาจ ดินแดนแห่งเสรีภาพ ใครๆก็อยากมา คือเราเคยเรียน ดูในหนังสือ แล้วอยากมามาก อยากเห็นของจริง อยากรู้จักให้มากกว่านี้
ข้อมูลคร่าวๆ เกี่ยวกับครอบครัวอุปถัมภ์ : มีเด็ก 3 คน 7 ขวบ 2 ขวบ และ 9 เดือน โฮสพ่อทำงานเกี่ยวกับการเงินที่วิทยาลัย โฮสแม่เป็นพยาบาล แต่ไม่ได้ทำงานแล้ว เราจะอยู่กับโฮสแม่และเด็กๆตลอดเวลา
ทำไมถึงเลือกครอบครัวนี้
เพราะว่าคุยกันรู้เรื่อง แล้วดูเค้า nice เป็นกันเองดี บ้านเป็นอเมริกันแท้ ได้สำเนียงได้ฝึกภาษาแน่นอน ตารางเวลางานได้ อีกอย่างคือมีโอกาสได้คุยกับเด็กๆด้วย ดูน่ารักมาก บ้านนี้มีเด็ก 3 คน คนโตไปรร. ส่วนใหญ่จะอยู่กับ 2 คนเล็ก
เค้าช่วยเหลืออะไรเราบ้างในการทำวีซ่า
ให้คำแนะนำเรื่องเอกสารและเตรียมตัวเรื่องการสัมภาษณ์ ส่วนใหญ่ก็จะผ่านถ้าเรามั่นใจและสามารถตอบคำถามคำถามของเจ้าหน้าที่ได้อย่างคล่องแคล่ว
งานที่รับผิดชอบในช่วงที่เป็นออแพร์ : จัด Breakfast ให้คนโตไปรร. และเด็กเล็ก2คนที่อยู่บ้านด้วย เตรียม Snack เตรียม Lunch ส่วน Dinner โฮสแม่เป็นคนทำให้ อาบน้ำ สอนการบ้าน ซักผ้า พับผ้า ทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ เช่น ล้างจาน กวาดบ้าน จัดเตียงเด็กๆหลังจากตื่นนอน เล่นและทำกิจกรรมกับเด็ก
โอกาสในการเรียนและการท่องเที่ยว
มีครบแน่นอน เพราะวีซ่าที่เราถือบังคับให้เรียนครบ 6 หน่วยกิต และ มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์และ vacation ให้ 2 อาทิตย์ สามารถไปไหนก็ได้ ออกสำรวจอเมริกาแบบสบายๆ
ความสัมพันธ์ระหว่างตุณกับครอบครัวอุปถัมภ์เป็นอย่างไรบ้าง : เราอยู่กันแบบ a part of family เสมือนบุคคลในครอบครัว ไปไหนไปด้วยกัน มีเรื่องราวอะไรก็เล่าสู่กัน กินอาหารเย็นด้วยกันเสมอ
ปัญหาที่คุณเผชิญและหนทางการแก้ไข
เราเจอปัญหาที่ไม่คิดอยากจะเจอเลย คือการรีแมชกับครอบครัวนี้ เนื่องจากโฮสมัมมีวิธีการเลี้ยงเด็กที่เข้มงวดเอามากๆ ทุกอย่างต้องเป๊ะตลอดเวลา จะทำอะไรก็ต้องถามก่อนตลอดเวลา ทำให้เรารู้สึกอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง อีกอย่างโฮสคงรู้ว่าเราเริ่มไม่โอเคแล้ว โฮสก็ไม่โอเคกับเราเช่นกัน การรีแมชจึงเกิดขึ้น แต่สถานะของเรายังเหมือนเดิม ด้วยความที่เราเสมือนบุคคลในครอบครัว มีอะไรเราจึงคุยกันแบบเปิดเผย เราไม่ได้ร้าวฉาน ยังรักและคุยกันดีและสามารถมาเยี่ยมได้ตลอดเวลา เราตระหนักตลอดว่าเขาคือคนให้โอกาสเรามาที่นี่ มองโลกในแง่ดี จะทำให้มองเห็นทางออกได้ง่ายขึ้น
บทเรียนที่ได้เรียนรู้และประโยชน์แก่ผู้ที่สนใจโครงการคนอื่นมีอะไรบ้าง
ครั้งหนึ่งในชีวิตแนะนำว่าควรจะมา มีหลายสิ่งหลายสิ่งหลายอย่างให้เราเรียนรู้ ภาษา วัฒนธรรม นิสัยใจคอของชาวต่างชาติ อาหารการกิน เราว่าเราชอบนะ ถือว่าเป็นบทเรียนราคาแพงที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้ ทุกอย่างล้วนมาจากประสบการณ์ เราสามารถเอาไปต่อยอดการทำงานในอนาคตได้อีกด้วย
โดยส่วนตัวแล้วคุณคิดว่าออแพร์ควรมีคุณสมบัติอะไร
สำคัญที่สุดคือความอดทน อดทนในทุกๆเรื่อง เด็กๆแต่ละคนไม่เหมือนกัน ยิ่งเด็กฝรั่งเป็นอะไรที่เข้าใจยากมาก ครอบครัวแต่ละครอบครัวก็ไม่เหมือนกัน เราต้องเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับเขาให้ได้ และต้องใช้เวลาเป็นตัวช่วย มันไม่ง่ายและก็ท้าทายความสามารถของเราอยู่ไม่น้อย อีกเรื่องคืออยู่ห่างไกลบ้าน ทำให้บางทีอดคิดถึงบ้านไม่ได้ แต่สมัยนี้เทคโนโลยีล้ำหน้ามาก สามารถติดต่อกันได้สะดวก สิ่งที่ขาดไม่ได้คือความพยายาม อย่าหยุดพยายามเด็ดขาด หากเราหยุดเราจะเกิดความท้อแท้ทันที ทำให้สิ่งที่เราไม่ประสบความสำเร็จนั่นเอง
คุณจะแนะนำโครงการออแพร์ให้กับพี่ๆน้องๆที่สนใจไหม ทำไม
เราจะแนะนำให้กับคนที่สนใจ เล่าประสบการณ์ให้ฟัง และให้ลองไปสัมมนาดูก่อนว่าใช่ทางของเราไหม ถ้าไม่ใช่จะได้ลองมองหาแนวทางอื่น เราว่าถือเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่ามากๆ แล้วชีวิตออแพร์จะสอนให้คุณโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แกร่งและมั่นใจขึ้น มีความคิดเป็นของตัวเอง วันหนึ่งถ้าคุณมีครอบครัวแล้วก็คงไม่ยากที่จะดูแลลูกๆของคุณให้เติบโตอย่างมีประสิทธิภาพอย่างแน่นอน อย่าหยุดที่จะตามหาความฝันของตัวเองกันนะค่ะ
ออแพร์ในอเมริกา
อีฟ
